Toch even reageren op Mireille’s zinsnede: “Het lijkt me heerlijk om door het leven te stappen met een vertrouwen in een hogere macht die zorgt dat het uiteindelijk allemaal goed komt.”
Dat is iets waarvan niet-gelovigen vaak veronderstellen dat een onderdeel is van een Godsgeloof.
Misschien geloven sommigen ook op die manier, maar theologisch/spiritueel houdt dat mijns inziens niet echt veel steek, dus nuanceer ik het denkbeeld toch graag even vanuit een visie die volgens mij nog veel meer gelovigen er op na houden.
God is namelijk niet diegene die er voor zorgt dat we nooit moeilijkheden tegen komen of die heel snel weer oplost. God is echter wel de kracht die, als we er voor open staan, er voor kan zorgen dat we sterk genoeg worden om met die moeilijkheden om te gaan.
Ik ga daar trouwens dieper op in, in een essay over “Why God allows evil.” Je kan dat hier downloaden: http://the.writingsofjonas.net/why_does_god_allow_evil
Daarnaast ook even opmerken dat ik dit opnieuw een fantastische dubbeltekst vind. En dat ik Ceylan helemaal bijtreed als ze zegt dat ‘kleine bronnen van zingeving’ niet altijd lijken te volstaan. Ook ik vind dat we moeten kunnen vertrouwen “op het feit dat er uiteindelijk een alomvattende balans bestaat waarin iedere mens die geboren wordt, dezelfde kansen op welzijn en geluk en misschien ook verlichting krijgt.” Anders lijkt het bestaan in het geheel me vrij onrechtvaardig, zelfs al bestaan er veel vormen van ‘kleine zingeving’ en kunnen die ons op een warme dag genoeg lijken. Want wat op koude dagen? Wat als het té moeilijk wordt om in die kleine zingeving nog kracht te putten. Maar dan kom ik weer terug bij het bovenstaande.